Archivo de la etiqueta: Aira Editorial

Suxerencias Nadal 2022

Hoxe quería facer unha pequena lista con suxerencias de libros para agasallar nestas datas entre os primeiros lectores. Ainda que na miña casa non hay nenos ou rapaces, penso que os títulos escollidos tamén poden resultar interesantes para lectores de maior idade.

Heidi de Johanna Spyri, un clásico da literatura europea asinado por unha das grandes representantes das letras suízas, e unha historia que moitos coñecemos grazas ao anime que dirixiu Isao Takahata, a outra metade do Studio Ghibli. Un libro que agora podemos gozar nesta preciosa edición ilustrada de Aira Editorial e que conta coa tradución de Patricia Buxán Outeiro.

Tamén especial este pequeno libro da colección Merlín de Xerais, na que se repasa a vida de Florencio Delgado Gurriarán, o autor ao que se lle dedicou o Día das letras galegas en 2022. Un libro que tamén contén poemas e ilustracións de Antía Antepazo, mentres que o texto corresponde a Héctor Cajaraville Araújo.

Dúas propostas que tamén merecen moito a pena son, O segredo de Caaveiro de María Antonia Quesada e Doas de nós de Ánxela Gracián, dous títulos que pertencen á colección Meiga Moira (lecturas para 12-16 anos) e podedes atopar no catálogo de Baía Edicións.

Outra desas lecturas imprescindibles, e que se converteu nun clásico, é O xardín secreto da escritora nada en Inglaterra Frances Hodgson Burnett. Unha historia que foi definida como atemporal, e como unha oda á infancia e á amizade. Tradución de Carlos Freire para Aira Editorial.

E non podía faltar un pequeno libro de J. R. R. Tolkien, que leva por título O Hobbit, e que neste ano cumpría o seu 85 aniversario, paréceme que non fai falta dicir moito máis porque está é unha desas historias que un non se cansa de recomendar e sempre é un acerto. Ademais esta é unha novela que podemos atopar publicada por diferentes editoriais, destacando a edición de Xerais en galego e a de Ediciones Minotauro en español.

Recensión: O nome da Rosa de Umberto Eco

Hoxe quero comentar un libro que, como a moitos lectores, facíame moita ilusión poder lelo; pero neste caso o que me afastaba de poder facelo antes non era unha falta de ganas pola miña parte, senón o ás veces complicado feito de atopar esa edición desexada, refírome a esa edición que igualase a grandeza dunha historia tan querida polos lectores como o é esta obra asinada por Umberto Eco en «O nome da rosa«, é por iso que penso que é un motivo de auténtica ledicia o poder ler en galego esta magnífica novela que foi traducida por Maite Jiménez Pérez, e que conta cunha edición moi coidada nos detalles realizada por Aira Editorial.

A miña primeira aproximación á novela de Eco foi grazas á película de Jean-Jacques Annaud, e que estaba protagonizada por dous grandes actores como Sean Connery e F. Murray Abraham, dela teño que dicir que non gardo moitos recordos xa que foi unha película que nos puxeron unha vez no instituto, o que si que recordo é que ese misterio naquela abadía italiana era moi interesante.

Pero sendo xustos habemos de dicir que a novela de Umberto Eco é tanto maior como mellor en comparación coa súa adaptación cinematográfica, é certo que agora a coñecemos como un deses clásicos modernos da literatura universal, pero non habemos de esquecer que esta obra foi merecedora do Premio Strega no ano 1981, aínda que podemos afirmar que o seu maior éxito é o de conseguir enfeitizar aos lectores co paso dos anos.

Aínda que considero que a trama de «O nome da rosa» é bastante coñecida, paréceme que pode ser interesante tratar de resumir nun par de liñas o que nos imos a atopar nesta novela na que se narran as investigacións detectivescas que realiza o frade franciscano Guillerme de Baskerville para esclarecer os crimes cometidos nunha abadía benedictina no ano 1327, e para iso contará coa axuda do novicio Adso, que é o noso narrador.

Se nos paramos a pensar podemos tratar de definir cales son as calidades que xustifican o éxito desta obra, empezando por personaxes memorables como Guillerme ou Jorge de Burgos; pero nunha novela coral como esta o gran acerto de Eco está no proceso de individuación dos personaxes e que desta forma cada un dos monxes da abadía fale con voz propia e sexa recoñecible polos lectores. Pero tampouco podemos negar que «O nome da rosa» é unha novela de xénero, que ademais de cumprir as normas e convencións das novelas de detectives, pode presumir de ter unha linguaxe rica e elevada, diálogos moi enxeñosos e interesantes á hora de facer avanzar a acción, un gran desenvolvemento tanto temático como de personaxes, o que lle da unha profundidade máis próxima á literatura de calidade que aos bestsellers.

Para finalizar, gustaríame moito recomendar esta nova edición de «O nome da rosa» de Umberto Eco na edición de Aira Editorial, porque de verdade que me parece que os bos libros merécense tanto bos lectores como boas edicións. Comentouse moito o feito de que se considere a Guillerme de Baskerville como unha especie de trasunto de Sherlock Holmes e Adso no papel de Watson narrando a historia, así que esta é unha novela que todo amante das obras de Arthur Conan Doyle non pode deixar escapar. En definitiva, este é un libro moi recomendable que seguiremos lendo e volvendo a ler.

Reseña: El peregrino y otras historias en Compostela

Más información en la web de Alvarellos Editora

Mucho se ha escrito sobre Emilia Pardo Bazán en este año del centenario del fallecimiento de la gran autora gallega, y uno de los nombres más destacados de la narrativa española de fines del siglo XIX, pero siendo justos me parece que aún se puede y se debe seguir compartiendo con cariño y entusiasmo el amor por sus obras, y eso es lo que me he propuesto con esta entrada. Mi objetivo es acercar a más lectores a los relatos que aparecen recogidos en “El peregrino y otras historias en Compostela”, un libro maravilloso que destaca por su cuidada edición que con tanto esmero y un cuidado exquisito han elaborado en Alvarellos Editora.

El peregrino y otras historias en Compostela” es un libro que recopila diez relatos, dos novelas cortas, y el comienzo de una novela que la autora no finalizó, y una cosa que tienen en común todas estas historias es que están relacionadas con la ciudad de Santiago de Compostela.

Es innegable que cuando los lectores nos encontramos con un libro que reúne diferentes historias, que una autora ha estado escribiendo en un periodo de tiempo de varias décadas, puede ser que algunos textos resulten más apetecibles a los lectores; pero siendo justo tengo que decir que los textos aquí reunidos están en una sintonía que les da un punto extra como conjunto.

El libro comienza con un poema, de una joven Emilia Pardo Bazán, dedicado a Santiago de Compostela, y a modo de despedida tras haber visitado la ciudad; pero que funciona muy bien como introducción a la lectura. Luego nos encontramos con una historia como “Un destripador de antaño” en la que la autora despliega ese sentido del humor tan inteligente que todos apreciamos. Más costumbrista es “El baile del querubín” un relato en que descubriremos las costumbres que mejor reflejan a la sociedad compostelana.

Además también podemos encontrarnos con una temática más mística y espiritual, empezando con “La santa de Karnar” y siguiendo con “El peregrino”, siendo este segundo relato uno de los que más me han sorprendido, ya que concentra en muy pocas páginas una historia con muchos matices sobre un peregrino, que está realizando el camino por séptima vez y lo hace como ofrecido al apóstol Santiago. Y no me gustaría dejar de mencionar, la novela corta “Belcebú”, una historia de intrigas y sospechas protagonizadas por un viajero que quiere iniciarse en la carrera eclesiástica, y solicita protección al conde de Landoira, y quién irá conociendo a la familia del conde, pero que con su áurea de misterio se irán generando una serie de sospechas alrededor de este personaje.

Y también encontramos el aroma tan reconocible de las novelas de la autora nacida en A Coruña, en varios de los textos que aparecen en “El peregrino y otras historias en Compostela”, por ejemplo “Esfinge” es un comienzo de una novela que Pardo Bazan dejó aparcada, y en la que se nos presenta a un joven llamado Lope, que es un muchacho joven, huérfano de padre, que vive con una madre muy religiosa y que vive muy preocupada porque su hijo no terminé sucumbiendo al poder del amor. Mientras que en “La muerte del poeta”, la trama gira entorno a una herencia, y se nos muestra como el deber siempre es enemigo del amor, y es que nuestro protagonista decide viajar con un amigo médico, para ayudarle a resolver un asunto relacionado con la última voluntad de un hombre que en su testamento ha decidido dejarle todo a la viuda.

Y para terminar, me gustaría decir que “El peregrino y otras historias en Compostela” (Alvarellos Editora, 2021) es una de esas obras de narrativa que no puedes dejar de leer; los relatos aquí seleccionados nos ofrecen una serie de historias con las que uno puede seguir disfrutando de la prosa de la gran autora gallega, y también puede ser una obra que funcione muy bien para nuevos lectores que quieran acercarse a la figura de Emilia Pardo Bazán por primera vez.