Reseña: La poda de Laura Beatty

Más información en la web de Impedimenta

En esta ocasión me gustaría dedicarle una entrada a un libro que me ha fascinado e impresionado, una lectura que sin ninguna duda ha sobrepasado mis expectativas, estoy hablando de “La poda” de Laura Beatty, una novela que ha publicado Impedimenta el pasado mes de mayo y que ha sido traducida por Ce Santiago.

La historia narrada en “La poda” es bastante simple, en ella conocemos a Anne, una joven de quince años que decide abandonar su hogar y a su familia para irse a vivir al bosque. Esta es la historia sobre cómo una persona aprendió a sobrevivir en medio de la naturaleza, y las dificultades que encontró en su camino.

En esta primera obra de la inglesa Laura Beatty podemos apreciar la importancia de las relaciones humanas en los entornos más difíciles y las situaciones más complejas, aunque nuestra protagonista vive en comunión con el bosque, es gracias a la ayuda de su amigo Steve que Anne es capaz de sobrevivir en sus momentos más bajos; él compartirá con ella no sólo su comida y su ropa, sino que además será una fuente de estabilidad para Anne.

Podría decirse que en esta primera parte del libro, en la que Anne ha abandonado su casa, se ha establecido en el bosque y ha creado un refugio para poder pasar la noche, y en la que se nos detallan esas rutinas que hacen posible su supervivencia, nos impiden ver con toda su dureza lo sobrecogedor de vivir en el bosque, pero esto es algo que cambiará a mitad de la lectura. En el momento que Anne se deja atrapar por el bosque, uno de esos bosques ingleses que te envuelven y te aíslan, las cosas empiezan a complicarse para nuestra protagonista, y nuevos personajes como el guardabosques o el niño llamado Peter terminarán por romper la paz que con tanto trabajo intentó establecer Anne.

Hay dos momentos que me han impactado mucho de la lectura de este libro. El primero de ellos sería el pasaje en el que nuestra protagonista decide que vivir en el bosque está bien, pero que ella también necesita tener un trabajo, así que se acercar hasta el matadero para solicitar un empleo, y todo lo que puede salir mal sale mal, incluyendo un desagradable encuentro con su hermana mayor. Y otro sería el momento en el que un grupo de gamberrillos deciden internarse en el bosque, y destrozar el hogar creado por Anne, un pasaje que puede servir para ilustrar la relación de poco respeto que la sociedad tienen con las personas sin hogar.

Para finalizar, tengo que confesar que este libro me ha sorprendido, es cierto que el tema que se trata en esta novela me parecía muy interesante, pero me he encontrado con una novela muy poderosa en la que los mensajes que la autora quiere transmitir están claros y ayudan a darle más entereza a una historia que está muy bien narrada. Y es por ello que sólo puedo recomendar la lectura de “La poda” de Laura Beatty, un libro publicado por Impedimenta, y en el que uno tiene que dejarse atrapar por la naturaleza y compartir este viaje vital que realiza Anne en sus más de trescientas páginas.

Recensión: Sibila de Rosa Aneiros

Gustaríame dedicarlle unha entrada a un libro que gocei desde as primeiras páxinas e ata as últimas liñas, titúlase “Sibila”, a súa autora é Rosa Aneiros, e é un dos grandes lanzamentos de narrativa da Editorial Xerais nesta primeira metade de ano. Desta novela gustaríame dicir que me parece unha proposta moi interesante e orixinal, onde nos atopamos con que o último dos capítulos que ilustran esta historia atópase ao principio do libro, e desta forma créase unha atmosfera de suspense, que irá espertando a curiosidade dos lectores con apenas un par de páxinas lidas, e en certa maneira podemos dicir que se trata dunha historia ou novela que che atrapa desde as primeiras páxinas.

O argumento desta novela poderíase resumir en que Sibila, a nosa protagonista, ten un plan secreto e un pasado misterioso relacionado coa illa na que se criou, un lugar que a súa familia abandonou en busca dun futuro mellor na cidade. Nesta illa só poden vivir as persoas propietarias, xa que é un lugar protexido cunha serie de normas moi estritas e un lugar onde reinan os segredos e as intrigas.

Aínda que Sibila é a gran protagonista sobre a cal se constrúe a novela, iremos coñecendo a varios dos veciños da illa e eses sucesos que marcaron a súa vida, por exemplo a traxedia de Amelia. E tamén coñeceremos a Pedro, outro dos protagonistas desta novela, pero cun papel máis pequeno e aparicións puntuais, tratase dunha persoa relacionada con Sibila, a quen coñece dende hai bastantes anos, a pesar de que xa pasaron anos desde a última vez que se viron, a relación é bastante intensa.

“Sibila” é unha novela de corte intimista, onde se reflexiona acerca de moitos temas como pode ser o paso do tempo e envellecer, a memoria e os recordos, a conservación da natureza e esas últimas comunidades rurais, a maternidade, a identidade e a familia… Pero tamén é certo que esta é unha obra onde as descricións da paisaxe, do clima, e da natureza están moi presentes, e un sente que pertence a esa illa desde o momento en que Sibila se bota ao mar para alcanzar as súas costas.

Para concluír gustaríame recomendar a lectura desta gran novela que leva por título “Sibila” e que asina con brillantez Rosa Aneiros, unha novela moi literaria, cunha linguaxe que poderiamos definir como “poética”, e con escenas cunha poderosa carga emotiva, por exemplo a que podemos atopar no capítulo corenta e sete, o monólogo de Eleuterio, e que pode resumir á perfección esa forma tan elaborada que ten a autora á hora de narrar as súas historias. Esta foi a miña primeira aproximación á obra de Rosa Aneiros, pero estou convencido de que non será o último que lea desta autora que tanto me sorprendeu.

Recensión: A vida secreta de Úrsula Bas

Máis información na web de Editorial Galaxia

Hoxe teño moitas ganas de falar de “A vida secreta de Úrsula Bas” de Arantza Portabales, unha novela que publicou Editorial Galaxia o pasado día 6 de Maio, e que eu rematei de ler a semana pasada. Nesta primeira aproximación á obra narrativa de Portabales atopeime cunha novela adictiva, áxil e sinxela de ler, e con moitos xiros e cliffhangers que funcionan moi ben.

Esta é unha novela na que vivimos un caso policíaco que ten como protagonista á popular escritora Úrsula B., quen se atopa secuestrada e retida contra a súa vontade por un acosador; neste caso que investigan o inspector Santi Abad e a subinspectora Ana Barroso todos parecen culpables, pero unha serie de pistas farán que os nosos queridos policías se atopen ante unha investigación apaixonante por descubrir non só ao culpable senón tamén por tratar de comprender como foi que Úrsula terminou nesta situación.

A pesar de que “A vida secreta de Úrsula Bas” é unha novela de xénero, xénero policial ou novela negra, debemos destacar que se tratan problemas da vida real e que están presentes na nosa sociedade, como pode ser a preocupación pola pouca intimidade que ofrece o mundo dixital, algo que vemos co personaxe de Úrsula, quen sabía que a estaban a vixiar, pero aínda así decidiu entrar no xogo do acosador. Ou o machismo que aínda está presente na contorna dunha comisaría, con policías que pensan que teñen que protexer as súas compañeiras.

Outra cousa que me gustaría mencionar é que a pesar de que Abad e Barroso son dous personaxes moi carismáticos que reciben moita atención por parte do lector, esta é unha novela bastante coral, construída con varios puntos de vista que imos coñecendo nos diferentes capítulos, e mesmo podemos ser testemuña da mente do culpable, con varios capítulos moi intensos baixo a súa narración. E isto é algo que tamén está presente no final, un final que se pode entender como unha homenaxe aos personaxes que aparecen nesta novela, vendo na miña primeira persoa como estes personaxes que nos acompañaron durante máis de catrocentas páxinas viviron o desenlace da historia creada por Arantza Portabales.

Como dicía anteriormente, Abad e Barroso son dous personaxes que funcionan moi ben, trátase dun equipo de policías cunha relación moi estreita, con todo o que iso implica. Pero tamén é innegable que son eles os que lle dan, de cando en vez, un toque de humor á novela cuns diálogos moi divertidos. Ademais non podemos deixar de mencionar que é a través de Abad e Barroso que coñecemos a dinámica dunha investigación policial, con todos os procedementos da mesma, os informes dos forenses, os “conflitos” entre diferentes comisarías, e esas investigacións nas que non se poden fiar de ninguén.

E para terminar gustaríame dicir que “A vida secreta de Úrsula Bas” de Arantza Portabales é unha historia marabillosa e que de verdade merece moito a pena, unha novela que é moi entretida e atrapa ao lector desde os primeiros capítulos, uns capítulos que ao ser bastante breves fan que o lector sempre desexe ler un máis. Pero persoalmente teño que dicir que o capítulo que máis me gustou é un dos últimos, o 102 “A verdade”, pero non por supoñer a culminación do caso, que é algo que ocorre no capítulo anterior, senón pola forza dos sentimentos neste capítulo descritos, un capítulo breve pero con moito significado para a historia que nos quere facer chegar a autora. Así que xa sabedes esta é unha das novelas máis recomendadas para ler agora que se achega o verán.